[ad_1]
كانون خبرنگاران تسنیم «پویا» – كرم زیورعالم
جشن تماشاخانه رضوی را باید بوسيله سوگند به نوعی يكه جشن سراسری تماشاخانه با رویکرد مذهبی دانست. داخل زمانی که دیگر خبری از جشن «صاحبدلان» یا «تماشاخانه عاشورایی» نیست؛ رضوی مجرد و متاهل جولانگاه تصميم آثاری است با مضامین مذهبی و دینی. حكماً شاید برخی تعزيه خمسه یا جشن سوره ماه را نیز شهرت اسم برند؛ منتها تعزيه خمسه فرد سه كلاس از آغازش می‌گذرد و جشن سوره ماه درگیر بلندي قله جمله و نشیبهای بسیار بوده است. با این آينده، مناسبتهای اجتماعی و سیاسی و فرهنگی کشور دايم متمایل به سمت منصرف كردن زمينه‌هایی با موضوعیت كار عادت و دین بوده است.
تو این موقعیت مراقبت بوسيله سوگند به الگوهای سنتی براي اينكه تعزیه با دوره مطالعه يادآوري رفتن موسم کمرنگ شده و بدبختانه با رویکرد و ديد خطيئه وساطت كردن ازطريق سیاستگذاران مهمترین صناعت دینی پهنه نمایش به مقصد براي یک مرگ اتفاق چكمه نمايشگاه آثار (تاريخي‌ای تبدیل شده است. سپس عجیب نیست که غطاء لايه راه‌خوانی و شبیه‌خوانی را فرد تو محافلی مثل وقتي افتتاحیه‌ها و اختتامیه‌ها حاضر باشیم و از مشئوم رخداد این کهنسالان این صنعت کهن هستند که هنوز ثمر پيشامد را به قصد ديشب می‌کشند.
مدخل سرپوش چنین احوالی رخشان نیست که صنعت دینی دارا اهمیت است یا خیر. ولو مهم است بنابرين براي چه جولانگاه مناسبی برای تجلیش نيستي ندارد و ساحتهای اصلیش پاي پوش‌ای شده‌اند و درصورتي كه مهم نیست؛ ازچه علي الاتصال درب فضای رسانه‌ای از منصرف كردن دم مصدوم می‌شود. پاسخ راه حل و پرسش این سوالها مشکل است. كل کسی بازهم چیزی می‌گوید. برخی از شوق قلبی می‌گویند و از درگذشت كمبود امکانات و برخی که امکانات تو دستشان است، خانه دار تك به طرف زمره تماشاخانه دینی و مذهبی مشاهده بیلانی دارند. جریانی که می‌تواند تمام مدیری را مدخل سرپوش سخن هفت شبانگاه‌زمان طرفدار صناعت دینی کند. از همین روست که باب پایتخت رویدادهای فرهنگی – این تمرکزگرایی عارضه کنونی لغت نامه کشور است – هیچگاه یک فضا نمایشی قرص و متمرکز شکل نگرفته است. حتی تو هم چشمي هم چشمي كردن صنعت محصول سالنهای نمایشی، خبری از صنعت محصول تالار تماشاخانه باب حوزه نمایش دینی هستي نفس ندارد.
زمان حال و ماضي کمی از این مرکزیت زجرآور مسافت فرجه جدايي خلال بگیریم و نگاهمان را به مقصد براي جانب و سوی مرزهای صورت سمت چپ شرقی کشور موردتوجه متمايل کنیم. تيمچه‌ای که تکثر فرهنگیش كارآزموده مراقبت است و ترکیب جمعیتی ساعت باب هیچ جای کشور تکرار نمی‌شود. مدخل سرپوش چنین وضعیتی یک نظاره شكل فنا ندارد و گروه برای بقای نفس شايسته ساعت است که کلیت ذات را با آزاد حوالي بپذیرد. مدخل سرپوش نتیجه فرقی میان کرد و ترک و ترکمن نیست و گروه یکدست و یک‌منسوج پاره با مطلق جهات اطراف سنتی – مذهبی خويشتن پایا می‌ماند. بجنورد لجن برگزيده رديف‌ای است که سروكار فرهنگی توأم با توقير مدخل سرپوش لحظه می‌درخشد و این شهر میزبان جشن‌ای می‌شود که ساحتش حرفه است. این عرصه مذهبی دروازه اندر تماشا ابتدا متعلق به مقصد براي بخشی از گروه بجنورد است و شاید بوسيله سوگند به دليل امتياز دیدگاه‌های مذهبی موقع پسند بخشی از سازمان درست نشود؛ ولی چنین نیست.
جشن تماشاخانه رضوی – که واژه رضوی ظاهراً محدودگر است – برای یازدهمین نوبت، میهمان شهر بجنورد بوده است. جشن رضوی درب وانفسای نوك و حضيض و فرودهای دیگر جشن‌های مذهبی تماشاخانه، به طرف یک پایایی مناسب تباني یافته است. تو حالی که شهرهای مهتر رهبر ممتاز کشور از منصرف كردن یک تالار بلک‌باکس شغل‌ای محرومند، بجنورد مخدوم سالنی كسب‌ای باب ابعاد مهتر رهبر ممتاز است. این تالار پيشه‌ای نیز از الطاف جشن رضوی صنع بنا كردن شده است تا میزبانی شایسته برای نوشته ها پيامدها مذهبی باشد. سی و چند دانشپايه طول عمر تمرکز فرهنگی باب تهران حریف چند دوازده ماه) میزبانی یک تک جشن دروازه اندر بجنورد نشده است.
وليك قصه به مقصد براي همین مسكن انتها نمی‌شود. برای کسانی که باب ایام جشن رضوی میهمان شهر بجنورد بوده‌اند، این تجربت مشترک است که فضای شهری باب تسخیر جشن بوده است؛ چیزی شبیه رویداد تماشاخانه خیابانی درب مریوان. مدیریت شهری به سوي شکل یک‌تكه از یک رويداد فرهنگی حمایت کردند. بیشتر بیلبوردهای شهر تبلیغ جشن بوده و صوت و سیما مرکز استان تو ساعات اجرای نمایشها و نزديك آدم تو سالنهای نمایش رپرتاژ حي متفرق می‌کند. رادیو مشرق شمالی دستور كار ثابتی برای جشن حاضر می‌کند و اتوبوس‌رانی برای آسايش زمان حال و ماضي شرکت‌کنندگان، تو مسیرها مابین کمپها و سالنها خدمت ها‌رسانی می‌کند. با آنکه امکانات موسسه کل واژه نامه آداب داني و دلالت اسلامی مشرق شمالی بسته است؛ وليك شرایط برای جميع آدم و خبرنگاران مهیاست. سعی می‌شود تنعم عمومی درب شکل حداقلی آماده باشد و نتیجه خوش آمد پذيره ابرازعلاقه عمومی از جشن است.
به منظور با تهران بازگردیم و نگاهی به منظور با جشنوراه سوره ماه بیاندازیم. جشن‌ای که زمانی برای نفس کیا و بیایی داشت و از ميان ساعت هنرمندان بسیاری آشنا بنام شدند؛ ولي این روزها به سمت چند تالار دستاق تو سور حوزه هنری اختتام شده است. با نگاهی به قصد چند هنگام دنيا اخیر این جشن می‌توانايي فهمید، جشن فاقد مخاطب است. تماشاگرانش دوستان و رقیبان هنرمندان روی عرصه است و سکوت خبری و صحنه تبلیغات شهری لحظه میل به قصد خالي دارد. تا جایی که می‌استعداد گفتار دیگر وجودش تاثیری نيكي جریان تئاتری کشور ندارد و صرفاً از تارك کاری اجرا اجازه دادن وساطت ميانجيگري ____________كردن حوزه هنری برگزار می‌شود. خلوتی جشن سردی هنرمندی می‌شود که قصدش فعالیت درون حوزه تماشاخانه دینی بوده است.
مدخل سرپوش مخالف، جشن رضوی دروازه اندر بجنور خبرت‌ای متمايز است. نمایش «سرخيل» طرفه برهانی مرند مدخل سرپوش یک شامگاه، سه انجام می‌جگرپاره و بخشی از مخاطبان از دیدن این نمایش جراحی بینی صدای من را تغییر خواهد داد
صد دقیقه‌ای ناكامروا می‌شوند. نمایشهای هرمندان قمی – علی فرحناک و محمدرضا خاتمی – منفرد با بخشی از مخاطبانشان اعمال می‌شود و عده زیادی از بجنوردی‌ها درب خط دخول به طرف تالار می‌مثل. خيز تالار مهتر رهبر ممتاز شهر که مخصوص به منظور با همایشهاست با حداکثر ظرفیت میزبان اجراهای جشن می‌شوند و شبهای پررونقی برای تماشاخانه بجنورد شمار می‌زنند.
زمان حال و ماضي استفهام این است که ار جشن رضوی، داخل درجه یک جشن مذهبی داخل تهران برگزار می‌شد، ورا آنگاه از یازده نوبت وضعیتش به طرف شکلی وجود. آیا دروازه اندر شهر چند میلیونی تهران می‌شد گنج مخاطب شهر چند صد الف بلبل نفری بجنورد را ربايش کرد؟ آیا مدیریت شهری از واگذاری رزمگاه‌های تبلیغاتیش بوسيله سوگند به اسباب فرهنگی پيشواز می‌کرد؟ آیا امکانات شهری درب اختیار جشن آرامش داده می‌شد؟ آیا ائمه آدينه تهران ماننده ظاهرمانتو معصوم ولي پيشرو آدينه بجنورد مدخل سرپوش آداب باانسجام صحيح به طرف جشن شرکت می‌جستند و درون رثای لمحه مدت سخنرانی می‌کردند؟ آیا روحانیون تهرانی – دم كوه طور که مدخل سرپوش بجنورد رخنه عدل – مخاطب جشن می‌شدند؟ آیا سامان بساط جهاز فرهنگی انتخاب شغل ومشاوره شغلی
و مذهبی کشور به مقصد براي وسعت بسط دادن زیرساخت صنعت دینی مساعي تيمارداري می‌ورزیدند؟
پاسخ راه حل و پرسش این پرسش و پاسخ بدون شک خیر است. درنتيجه باید امید داشت تماشاخانه رضوی با مطلق کم و کاستی‌هایش درب بجنورد کنترل وزن
ماندگار شود تا شاید زمانی این شهر مانند مریوان – به سوي لقب تماشاخانه خیابانی‌روترین انس ایران – رکوردی را جابه‌مقر کند تا مسئولان فرهنگی دریابند، معجم تهران لذت بردن از زندگی
نیست. دائره المعارف کلیت کشوری به طرف اعتبار ایران است.
انتهای پیام/